Karboksyterapia - na czym polega?

Karboksyterapia to inwazyjny zabieg polegający na wprowadzeniu pod skórę rozgrzany do 43 stopni dwutlenek węgla.

Definicja

Karboksyterapia to jeden z rodzajów mezoterapii. Istnieje możliwość wprowadzenia CO2 w biologicznie aktywnych punktach, naszego organizmu, co zwiększa skuteczność zabiegu. Drugą metodą karboksyterapii jest odzysk bez iniekcji z wykorzystaniem CO2. Odbywa się to poprzez nałożenie specjalnych masek tylko na twarz i szyję. Zalecany minimalny kurs to 5 zabiegów. Procedura ta pojawiła się na początku XX wieku we Francji. Popularność zyskała jednak dopiero 85 lat później. Istotą iniekcji CO2 jest nasycenie komórek tlenem, a tym samym promowanie produkcji kolagenu. Okazuje się, że wstrzyknięty dwutlenek węgla pod skórę pobudza organizm do produkcji użytecznych substancji i aktywnie wykorzystuje swoje rezerwy. Kiedy dwutlenek węgla dostanie się pod warstwę skóry, organizm odbiera ten krok jako brak tlenu. Następnym krokiem, który podejmuje organizm, jest zwiększenie przepływu krwi, która nasyca komórki tlenem. Taka terapia prowadzi nie tylko do wzrostu O2, ale także do zatrzymania wilgoci i nasycenia komórek substancjami odżywczymi. Substancje te przyczyniają się do gojenia wszystkich warstw skóry właściwej, dzięki czemu skóra staje się bardziej elastyczna, czysta, zdrowa i promienna.

Zabieg

Przygotowanie - obejmuje oczyszczenie za pomocą specjalnych środków obszaru, dla którego przeznaczony jest zabieg. Wstrzyknięcie odbywa się za pomocą specjalnego aparatu. Cząsteczki CO2 są wstrzykiwane pod skórę. Jeśli zabieg nie jest inwazyjny, na okolicę nakładana jest specjalna maska, która odżywia skórę cząsteczkami CO2. Ostatnim etapem zabiegu inwazyjnego jest nałożenie na leczony obszar ciała środka ochronnego na bazie pikosrebra. Diagnostyka - obejmuje oczyszczanie za pomocą specjalnych środków obszaru, dla którego przeznaczony jest zabieg.

Dla kogo wskazana jest karboksyterapia?

Karboksyterapia jest bardzo popularna w leczeniu wielu chorób, a zwłaszcza w medycynie estetycznej. Wskazania do karboksyterapii to:

• ogólne zmniejszenie elastyczności i starzenia się skóry, wiotkość, zmarszczki;
• cienie pod oczami i przepuklina powiek;
• pigmentacja skóry twarzy, szyi, dekoltu i dłoni;
• podwójny podbródek i niewyraźny kontur twarzy;
• rozstępy, potrądzikowe i inne rodzaje zmian bliznowaciejących;
• trądzik różowaty (rozszerzone naczynia krwionośne), teleangiektazje („pajączki”);
• zaburzenia naczyniowe, obrzęki różnego pochodzenia;
• zastój żylny i limfatyczny;
• cellulit, zlokalizowane złogi tłuszczu (twarz, brzuch, uda, kolana, garb wdowy);
• wszystkie rodzaje łysienia w trychologii;
• łuszczyca w dermatologii.

Przeciwwskazania i możliwe konsekwencje karboksyterapii:

• niedawny lub ostry zawał mięśnia sercowego, udar;
• zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie naczyń;
• ciąża i laktacja;
• padaczka;
• cukrzyca w fazie dekompensacji;
• nadciśnienie tętnicze;
• niska krzepliwość krwi;
• niewydolność nerek, wątroby, płuc itp.

Skutki uboczne zabiegu karboksyterapii są minimalne:

• niewielka bolesność w miejscu wstrzyknięcia (krótkotrwała)
• uczucie mrowienia lub pieczenia wynika z faktu, że CO2 szybko reaguje z wodą, tworząc kwas węglowy, który jest natychmiast hydrolizowany;
• uczucie wzdęcia, zaczerwienienie lub pojawienie się małych siniaków w miejscu wstrzyknięcia (rzadko).

Na możliwość rozwoju skutków ubocznych ma wpływ technika wtrysku gazu, natężenie przepływu oraz temperatura (lekarz może kontrolować te parametry za pomocą urządzenia Venusian CO2).